می دانم می آیی...

همه منتظرند چشم به افق دوخته اند اشک در چشمانشان حلقه زده 

 زمین و زمان هم از این همه ظلم و ستیز به ستوه آمده اند.دستهای  

نیاز رو به آسمان اوج گرفته اند.آوای دلنشین"اللهم عجل لولیک  

الفرج" درفضا طنین انداز شده همه سراپا گوش اندوبرای شنیدن  

ندای آسمانی "اناالمهدی"لحظه شماری و بی تابی می کنند. 

همه می دانند که می آیی وبهار را به زمین سرد و خزان زده هدیه  

می کنی.همه از تو می گویند وآمدنت را انتظار می کشند اما مهدی  

جان! به منتظران بی قرارت بگو تاکی؟  

مهدی جانم! می خواهم پنجره هارا روبه آفتاب بازکنم و بگویم 

  تونیزطلوع کن! می خواهم به میهمانی باغ پراز گل نرگس بروم و  

بگویم  : تو نیز میهمان ما باش! می خواهم قاصدکی باشم و ظهورت را  برمنتظران مژده دهم.     

 مهدی جان! 

تولدت را که شکافتن نور بود درظلمت شب به خود تبریک  

گفتیم.تولدترا که هدیه ای همچون باغهای بیکرانه ای ازشکوفه های  

نورانی بود آفرین گفتیم .تولدت صدای فضل خداوند بود که درکنگره های هستی طنین افکند.  

مهدی جان به ما که در هم شکسته ایم نگاه نکن به قامت رشید و  

آسمانی خودت به کرم رحمانی خودت ، دستگیری کن!