هــرشـب شــب ِ مهـــتــابــه

شعبــه دیگری ندارد

هــرشـب شــب ِ مهـــتــابــه

شعبــه دیگری ندارد

ستاره چشمک زد،سلام کو؟!

اگر خداوند فقط لحظه‏ای از یاد می‏برد که عروسکی پارچه‏ای بیش نیستم  

و قطعه‏ای از زندگی به من هدیه می‏داد، 

 شاید نمی‏گفتم همه‏ی آنچه که می‏اندیشیدم و همه‏ی گفته‏هایم، 

 اشیاء را دوست می‏داشتم نه به سبب قیمت‏شان که معنایشان،  


رویا را به خواب ترجیح می‏دادم، 

 زیرا فهمیده‏ام به ازای هر دقیقه چشم به هم گذاشتن 60 ثانیه نور از دست می‏دهی. 

 راه می‏رفتم آنگاه که دیگران می‏ایستادند، 

 بیدار می‏ماندم به گاه خواب آن‏ها و گوش می‏دادم وقتی که در سخنند... 

 و چقدر از خوردن یک بستنی لذّت می‏بردم. 


اگر خداوند فقط تکه‏ای از زندگی به من می‏بخشید، 

 ساده لباس می‏پوشیدم، 

 عریان یله می‏شدم زیر نور آفتاب، نه فقط جسمم بلکه روحم را عریان می‏کردم. 

 اگر مرا قلبی بود تنفرم را می‏نوشتم روی یخ 

 و چشم می‏دوختم به حضور آفتاب. 

 نه فقط با خیال ونگوک شعری از بندتّی را روی ستاره‏ها نقش می‏زدم  

بلکه ترانه‏ای از سرات شباهنگی می‏شد که برای ماه می‏خواندم. 

اشک به پای گل‏های سرخ می‏ریختم  

تا درد ناشی از خارهایشان را درک کنم  

و همچنین سرخی بوسه بر گلبرگ‏هایشان. 

 الهی اگر تکه‏ای زندگی از آن من بود 

 برای بیان احساسم به دیگران یک روز هم تأخیر نمی‏کردم، 

 برای گفتن این حقیقت به مردم که دوستشان دارم 

 و برای شوق شیدایی انسان را قانع می‏کردم 

 که چه اشتباه بزرگی‏ست گریز از عشق به علت پیری، 

 حال آن که پیر می‏شوند وقتی عشق نمی‏ورزند. 

 به یک کودک بال می‏بخشیدم بی آن که در چگونگی پروازش دخالت کنم. 

 به سالمندان می‏آموختم که مرگ با فراموشی می‏آید نه پیری. 

 
ای انسان‏ها چقدر از شما آموخته‏ام. 

 آموخته‏ام که همه می‏خواهند به قله برسند 

 حال آن که لذت حقیقی در بالا رفتن از کوه نهفته است. 

 آموخته‏ام زمانی که کودک برای اولین بار انگشت پدر را می‏گیرد 

 او را اسیر خود می‏کند تا همیشه.  

آموخته‏ام که یک انسان فقط زمانی حق دارد به همنوعش از بالا نگاه کند 

 که دست یاری به سویش دراز کرده باشد. 

 چه بسیار چیزها از شما آموخته‏ام، 

 ولی افسوس که هیچکدام به کار نمی‏آید 

 وقتی که در یک تابوت آرام می‏گیرم  

تا به همت شانه‏های پر مهر شما به خانه‏ی تنهائی‏ام بروم. 


همیشه آنچه را بگو که احساس می‏کنی و عمل کن به آنچه می‏اندیشی. 

 آه که اگر بدانم امروز آخِرین بار خواهد بود که تو را خفته می‏بینم 

 با تمام وجود در آغوش می‏گرفتمت  

و خداوند را به خاطر اینکه توانسته‏ام نگهبان روحت باشم شکر می‏گفتم. 

 اگر بدانم امروز آخرین بار خواهد بود که تو را در حال خروج از خانه می‏بینم،  

به آغوش می‏کشیدمت. 

 فقط برای آن که اندکی بیشتر بمانی، 

 صدایت می‏زدم. 

 آه اگر بدانم امروز آخرین بار خواهد بود که صدایت را می‏شنوم، 

 فرد فرد کلماتت را ضبط می‏کردم 

 تا بی‏نهایت‏بار بشنومشان. 

 آه که اگر بدانم این آخرین بار است که می‏بینمت 

 فقط یک چیز می‏گفتم؛  

"دوستت دارم" 

 بی آنکه ابلهانه بپندارم تو خود می‏دانی. 

 
همیشه یک فردایی هست 

 و زندگی برای بهترین کارها فرصتی به ما می‏دهد، 

 اما اگر اشتباه کنم و امروز همه‏ی آن چیزی باشد که از عمر برای من مانده، 

 فقط می خواهم به تو یک چیز بگویم؛ 

 دوستت دارم، 

 تا هیچ‏گاه از یاد نبری. 


فردا برای هیچکس تضمین نشده است، 

 پیر یا جوان. 

شاید امروز آخرین باری باشد که کسانی را می بینی که دوستشان داری، 

 پس زمان از کف مده عمل کن، 

 همین امروز شاید فردا هیچوقت نیاید 

 و تو بی‏شک تأسف روزی را خواهی خورد که فرصت داشتی  

برای یک لبخند، 

 یک آغوش، 

 اما مشغولیت‏های زندگی تو را از برآوردن آخرین خواسته‏ی آنها بازداشتند.  


دوستانت را حفظ کن 

 و نیازت را به آن‏ها مدام در گوششان زمزمه کن،  

مهربانانه دوستشان داشته باش. 

 زمان را برای گفتن یک متأسفم، مراببخش، متشکّرم ،

و دیگر مهرواژه‏هایی که می‏دانی از دست مده. 

 هیچکس تو را به خاطر افکار پنهانت به یاد نمی‏آورد، 

 پس از خداوند خرد و توانایی بیان احساساتت را طلب کن 

 تا دوستانت بدانند حضورشان تا چه حد برای تو عزیز است.

حُر همان حُر است

 

آخـــــــی دلم برای وبلاگ نویسی تنگ شده بوووود 

خیلی منتظربودین نه؟  

الان رو صفحه کیبوردم حمله ور شدم و همینجور دارم  دکمه هاو فشار میدم و تند تند می نویسم 

انگارکسی که تو وبلاگش روزه سکوت گرفته بوده و الان داره افطار میکنه  

 

سردرگمی هم عالمی داره.... 

البته نباید هیچوقت آدم به خودش تلقین منفی کنه.... 

چون که درضمیرناخودآگاهش ثبت میشه که آدم سردرگمیه...  

بعد همش مَنگ بازی درمیاره  

مث من کیف پولی جامیذاره 

جزوه ریاضی تو سبزی فروشی جامیذاره 

موبایلش رو برای بار nام تو تاکسی جامیذاره 

بقیه پولش رو از بوفه ای دانشگاه یادش میره بگیره 

یادش میره چقدبه کی بدهکار بوده.... 

بارها و بارها هم برای این گیج بازیاش راه حل پیداکرده... :

"روزی یه صفحه قرآن بخونی خوب میشه..." 

میگن تاثیر میذاره... 

اما نکنه لا یمس الا مطهرون؟؟ 

به این سادگیا نیست دوحالت داره :

-یامطهرم و ناامیدم !

-یا مطهر نیستم و امیدوارم !

جالبه ! وقتی تواوج سردرگمی یکی برات خواب ببینه گناه کردی 

نشونه ها بگن امام حسین ازت راضی نیست 

بگن کربلای 6ماه پیشت رو خراب کردی....خرااااااب !

 چطورفک می کنی مطهری؟

هه.... 

خیلی خنده داره....وقتی حس کنی از حر هم بدتر بودی 

حالا هی بشین مناجات حر رو گوش بده و گریه کن .... 

خودتو مسخره نکن عزیزم 

عاقل باش 

لطفا کامنتای با مضمون ناامیدی بده و تِخه و ...نذارید! 

همینی که هست! 

می تونید اصلاکامنت نذارید!17.gif