ای مهربانترین مهربانان

و چه خوب آمد آن تیکه را آنگاه که یکی از دوستان گفت:« به خدا توکل کن!»

انگار همه مامور شده اند در اوج ناراحتی من را هول بدهند سمت خدا...

و چه پاک و صادق است پروردگار عالمیان!

پس ای خدای مهربان !‌ ای خداوند جبار ! ای خداری ودود! ای خدای عالمیان ! ای خداوند زمین و زمان!

ای بی همتا !‌ ای که با ذکر لاحول ولا قوة الا بالله و با یاد قدرت و هیبتت آرام می گیرم!

ای که چرخ وجود همه مخلوقات در دست توست!

ای خدایی که هیچ کارت بی حکمت نیست.....

همین است که در اوج نارضایتی از گردش روزگار زیرلب زمزمه می کنم:

«ولا تَسقُطُ من ورقة الا یعلمها.....»

و هیچ برگی از درخت نمی افتد مگر به خواست تو....

تو می دانی!

تو می توانی ! من ضعیفم

تو می دانی آنچه را که من نمی دانم....

ای بی همتای بنده نواز!..... نوازشم کن....باز تنهایم و جز تو یاوری ندارم....

باز به سویت پر گشودم...

مرا به سوی خودت راهنمایی کن.....

در کارهایم هرچیز که تو خود می پسندی پیش آور.....

به امید فضل و رحمتت ای مهربانترین مهربانان...

هر چه دارم از تو دارم ای همه دارو ندارم

      با تو آرومم و بی تو بیقرار بی قرارم...

              گفتی باشم حالا هستم... چشم به راه یه نگاهت ...

می دونم منو می بینی که نشستم سر راهت!!  

           با تو کوچه های بن بست می رسن به کهکشونها 

                         با تو بیراهه یه راهه به نشون بی نشونها 

                                          اونا که از تو نشونی روی پیشونی ندارن 

                                                     داغشون رو دلشونه خم به ابرو نمیارن

رسم من فرشتگی نیست... من که درگیر زمینم...

 تو خودت اینو می خواستی من یه آدمم همینم

                اونی که رو دوش خسته اش یه امانت از تو داره ....

      گاهی کم میاره اما این امانتو میاره......