رمضان

به نام خدا"  

غروبم مرگ ِ رو دوشم    طلوعم کن تو می تونی

 تمومم سایه می پوشم  شروعم کن تو میتونی 

شدم خورشید غرق خون  میون مغرب دریا  

منو با چشمای بازت  ببر تا مغرب رویا   

دلم با هر تپش با هر شکستن داره می فهمه 

که هراندازه خوبه عشق همون اندازه بی رحمه  

چه راهایی که رفتم تا بفهمم جز تو راهی نیست  

خلاصم کن از عشقایی که گاهی هست و گاهی نیست  

تو خوب سوختنو می شناسی سکوتو از اونم بهتر  

من آتیشم یه کاری کن نمونم زیرخاکستر  

می خوام مثل همون روزا که بارون بودو ابری شم 

دوباره تو حریر تو مث چشمات ابری شم