کیــــم من ؟! آرزو گم کرده ای تنها و سرگردان...

             

نه دل مفتون دلبـــندی ، نه جــان مدهــوش دلخواهــی 

نه بر مژگــان من اشکــی، نه بر لب هـــای من آهــی 

نه جـــانِ بی نصیبم را ، پیامی از دلارامی 

نه شــام بی فــــروغم را ، نشانی از سحــرگاهی  

نیــابد محفــلم گــرمی ، نه از شمـــعی نه از جمــعی  

نــدارد خاطرم اُلفــــت ، نه با مهـــــــری نه با مـــاهی 

به دیـــــدار اجـــل باشــد ، اگــر شــادی کنــــم روزی 

به بخـــت واژگــون باشــد ، اگــر خنــدان شوم گاهی 

کیم من ؟! آرزو گــم کرده ای تنـــــها و ســـرگــردان 

نه آرامــی ، نه امــیدی نه همــدردی نه همــراهی 

گهی افتان و خیـــزان ، چون غباری در بیابانی 

گهی خــاموش و حیران ، چون نگــاهی بر نظرگاهی 

رهــی تا چنــد سوزم در دل شب ها چو کوکب ها 

به اقبال شــرر نــازم ، که دارد عمـــــر کـــوتــاهـــی 

واقعا که شعرای "رهی" بی نظیره یه مدت رفتم تو نخ شعراش!!

ببارید چو بـــ ـاران

شب آرام... 

دل آرام........ 

دلارام گذر کرد ، 

چه آرام .... !

چه لرزان  . . .

عبور نسیم از میان درختان . . . 

چه نالان دل من...  

ببارید

ببارید چو باران . . . 

چو باران............................ . .        .            .                          .  

ببار بر کویر ترک خورده ی قلبم.... 

ببار دلم را بهار کن ...

ببار که تا انتهای آسمان ، پُر از هوای ابریم......

ببار که خسته ام... 

ببار که چشمان خشکم ،دلتنگ باریدن هستند...  

ببار که از باریدنت من هم بارانی میشوم....